Olifantenschijtziek...

Krabi, tja wat zal ik ervan zeggen. Volgens iedereen moet je hier geweest zijn. Prachtige kust, krijtstenen rotsblokken die uit het water omhoog rijzen. Mooi, maar het is zo druk en toeristisch hier dat het 1 grote toeristische chaos is. Het lijkt wel weer of heel China hier is en half Europa. Ik heb geen Thai gezien. 

Ao Nang claimt het mooiste strand van Thailand te zijn, we lagen daar heerlijk tussen de Koreaans uitziende dames die ons elke 5 minuten een “massage” probeerden te verkopen en mocht je nog dringend om een schilderij verlegen zitten, dat hadden ze ook of een zonnebril, of liever toch een massage?

De zonsondergang op Railey beach was schitterend. In het stikkedonker terug over zee met een ronkend longtailbootje. Toch zijn we na dit dagje prachtig strand weggevlucht richting Krabi town. Ook druk, maar de sfeer was veel relaxter. Ik ben nog steeds grieperig, en bij het zwembad liggen, is geen straf.

Vals zingende thai, een soort AliExpress nachtmarkt, 3 soorten muziek door elkaar, 100.000 eettentjes, soort gevulde tuc tucs. Mijn God, ze behangen die karretjes helemaal vol met een complete keuken. We hebben hier de Mango Sticky Rice ontdekt. Zoooo lekker. Verse mango met plakrijst en kokosmelk en nootjes. Heerlijk! We eindigen deze zomeravond in een rasta bar met een Chang (Thais biertje) 

💥Vandaag met de olifanten op stap. We hebben een sanctuary uitgezocht, waar er goed voor ze wordt gezorgd, er zijn teveel slechte farms. Omdat volwassen olifanten  trainen te moeilijk zijn, richten de olifantentemmers hun pijlen op de kleintjes. Wilde baby-olifanten worden gevangen genomen. Hun moeder en soms ook andere dieren van de kudde worden meestal in koelen bloede doodgeschoten. Als de olifantjes gevangen zijn, worden ze opgesloten in een superkleine kooi waar ze maar net in passen. Hun poten worden vastgebonden en daarna worden ze net zo lang met messen gestoken en met bamboestokken geslagen tot ze doen wat er van hen gevraagd wordt. Bovendien krijgen de olifantjes tijdens deze training vaak geen eten en worden ze vaak dagen aan een stuk wakker gehouden. Op deze manier worden ze eigenlijk geestelijk gebroken. Dit ritueel wordt ook wel “Phajaan” of “crush” genoemd. Het breken van de ziel. Na dit “ritueel” zijn de olifanten klaar om toeristen te vervoeren, een show op te voeren, op straat te bedelen of om boomstammen uit het bos te slepen. De olifanten zullen na deze zware mishandeling nooit meer tegenpruttelen want ze weten maar al te goed wat hen dan te wachten staat. Ze hebben dan ook niet voor niets een olifantengeheugen…voor ons dus geen ritje op een olifant. 

Wij lopen met 4 enorme dames door de jungle. Geen zadels, geen kettingen, geen stokken met scherpe haken. Ze mogen eten wat ze willen onderweg. Hele struiken worden er opgesmikkeld. Bij de modderpoel duiken ze erin en spuiten zichzelf maar ook ons onder de modder. Dan er zelf ook maar in. Hilarisch, er is geen stukje grijs meer te zien. We sjouwen verder door de jungle op zoek naar een pool. Die staat droog dus ze mogen in een natuurwater bad, en wij ook. 

Bijzonder om met 4 olifanten in een bad te zitten. Wij mochten er niet in schijten, en we hadden nog zo gezegd dat zij dat ook niet mochten 😀 Daarna is er is fruit, veel fruit, we delen het met ze (of zij met ons) Morgen gaan we naar KaoSok, busje geregeld via 12goasia want er gaat hier van alles mis met een auto huren. Hoop geld kwijt, geen auto...Lang verhaal, maar wij zijn helemaal klaar met Rental Cars. Olifantenschijtziek, zeg maar....