Van Paniekaanval tot vissenogen en chicken ass eten...en bijzondere ontmoetingen

15 juni 2017 - Melaka, Maleisië

Van Paniekaanval tot vissenogen en chicken ass eten...en bijzondere ontmoetingen

En toen bogen we ons maar weer een over de kaart en moesten we op zoek naar WiFi. Hele klus, maar gelukt. We hebben nog dagen genoeg en Ed denkt dat Tioman toch echt moet lukken. 

Dat zou fantastisch zijn, het is een dag extra reizen, maar we zijn er nu zo dichtbij... we gaan ervoor! Op de Tioman eilanden kom je niet zomaar!! 1,5 uur van te voren in de haven zijn, ticket ophalen, stempels erop, door naar volgende getraliede loket, belasting betalen. Uur later volgende loket voor permit. Daarna in de rij voor registratie en last nut not least in de rij voor de boarding pass. Tadaaaaa.... we're ON THAT BOAT ;)

En wat een waanzinnig mooi eiland. Groen/blauwe zee, helder water, van die typische tropische aanlegsteigers met kleine bootjes. Een eiland van een plaatje, maar dan echt. Ons huisje staat op het strand, we kijken uit op de ondergaande zon! We eten verse krab, inktvis en garnalen van de barbecue, er is live muziek, zij spelen alles waar wij zo van houden. Pink Floyd, Queen, Bob Marley. Kan het leven nog mooier zijn dan hier op Tioman...wij denken van niet. Tioman is ooit uitgeroepen tot mooiste eiland ter wereld. Wij snappen dat.

We boeken een snorkeltoer en daarna  willen we nooit meer naar huis. 

De laatste middag besluiten we toch te gaan duiken. Ik heb dat op de 1 of andere manier nooit gewild, geen goed gevoel bij, maar ja, nu we hier toch zijn...

Bij de instructie krijg ik het al benauwd. 10 minuten in het ondiepe, dan heel even op 3 meter diepte en daarna meteen  naar 12 meter? Ik kan nog niet eens het water uit mijn masker krijgen en hoe zat het ook alweer met die knoppen. Ik ga onder en krijg een soort paniekaanval. Hup weer naar boven. Nog een keer proberen... en weer wil ik alleen nog maar naar boven. No way dat ik op 12 meter diepte ga. Ik ga niet mee! Instructeur besluit hetzelfde en gaat alleen met Ed de boot op. Ik blijf achter op her strand met de zware duikflessen op mijn rug, nou ja, ik heb het in ieder geval geprobeerd. 

Prachtige duik, zo jammer dat ze er niet bij was. Met de boot naar de andere kant van het Reggis eilandje gevaren en daar de diepte in. Alleen ik met de instructeur, steeds dieper tot vlak boven het koraal gewichtloos zweven op een plek waar je eigenlijk niet kan zijn.  We zwemmen een hele tijd voort, komen allerlei vissen tegen, maar het mooiste was de onverstoorbaar grazende zeeschildpad, zo sierlijk als die zwemt.  Na nog wat obstakels, waaronder een sportschool loopband en soort metalen buizen ding langzaam weer naar onze wereld. Behoorlijk ver van de boot vandaan die ons snel oppikt terugbrengt naar het strand om na te genieten en te delen. 

's avonds delen we een Steamend Red Snapper. Je moet eigenlijk ook die boos kijkende vissenogen opeten... 

Ed weigert, ik eet er, na even gruwelen toch 1 op. Gatver, het idee is ranziger dan dat oog zelf...

We hebben er nog een dag Melaka aan vast geplakt en daarna vliegen we naar huis. In Malakka eten we chicken ass...gefrituurd best lekker! Melaka gaf 3 prachtige ontmoetingen, vlak achter elkaar met 3 bijzondere verbindingen. Een boeddhistische monnik, een ernstig zieke chinees met een vriend in St. Oedenrode,  en we vonden Zaffer met zijn kasjmier winkeltje waar ik naar op zoek was. 

Vanavond vliegen we en voor het eerst, wil ik helemaal niet naar huis...

We hebben een waanzinnig mooie reis gemaakt. 

X Ed en Rita

Foto’s

1 Reactie

  1. Yana:
    15 juni 2017
    Wat een ontzettend gave reis hebben jullie gemaakt! Tioman klinkt echt als een paradijsje... ik snap dat jullie niet Nasr huis willen! Maarja toch zit het erop.. een hele fijne vlucht, waarbij de tijd hopelijk voorbij 'vliegt'! Dikke kus x