Kayan volk en welkom Somdej Toh

Kayan volk en welkom Somdej Toh

We hebben lang getwijfeld of we wel of niet maar een Karen (Kayan) Village zouden gaan. De vrouwen dragen daar ringen om hun nek, ze worden ook wel longnecks genoemd. Tegenstanders beweren dat het volk wordt onderdrukt door de Thaise regering en het dragen van de ringen in stand wordt gehouden voor het toerisme. We spraken iemand die er meer van wist. Juist wel gaan, was het advies. Het is deel van hun cultuur en de jonge meisjes hebben tegenwoordig de keus. Ze leven van de inkomsten van de verkoop van hun spullen, maar ze zijn meer dan alleen hun ringen, dus communiceer met ze, heb interesse in wat ze doen, speel met de kinderen. We zijn zo blij dat we wel zijn gegaan. Een half uur met een longtail bootje door de prachtige jungle. Weinig toeristen, dus bijna hele dorp voor ons alleen. Prachtige sjaals gekocht die ze daar ter plekke zitten te weven. Gemoedelijke en vrolijke sfeer. De ringen om hun nek zijn zwaar, ik heb er ook een stel omgekregen, was blij dat het weer afmocht. Prachtige ervaring, blij dat we dit mochten zien zonder onderbuik gevoel. 

De Mae Hong Son loop afgemaakt terug naar Chang Mai. 1095 bochten 😀 Viel reuze mee. We zijn wel wat gewend. Onderweg olifanten gespot, onder een waterval gezwommen en weer heerlijke verse noedelsoep gescoord. Tempel in een boeddhistisch centrum bezocht, we hebben echt eindeloos respect voor het leven dat de monniken leiden. 

In Chiang Mai zag ik een prachtig houtsnijwerk van de bekende monnik Somdej Toh. Dit moet weken werk zijn geweest. We liepen door, omdat we ‘m veel te duur vonden, we zijn er later toch voor terug gekomen, ik wilde wel proberen om te onderhandelen. Dat kon eerst niet, maar even later moest het telefonisch met de baas...haha. Na veel bath’s over en weer hebben we de deal gesloten, hij blij, wij blij. We nemen Somdej heel voorzichtig, samen met al onze herinneringen, in de rugzak mee naar huis. 

Thailand, de reis die niemand mocht maken, hebben we gemaakt.

Onderweg kwamen we Doc “overal tegen” In een liedje over afscheid, in een nummer uit Tarzan, gespeeld ergens op straat, in een bandje op Walking street die de Doors speelden. Bijzonder om samen met Ed deze reis te mogen maken. 

Kap kun ka ( dank je wel)